Przykład pierwszy

Kolega pojechał budować platformę wiertniczą w Rotterdamie. Znalazł się w Holandii, a tam w cofeeshopach sprzedawali w 2008 roku jointy po 2 ojro za sztukę. Namówiony przez kolegów spróbował. Stwierdził, że go to nie wzięło. Poszedł spać i obudził się... po 12 godzinach! Śniło mu się, że winda się urwała i leciał w dół z ogromną prędkością. Postanowił więcej nie próbować.

Przykład drugi

Wspomniany przez CORYLLUSA w jednej z ostatnich notek, brazylijski filozof, prawnik i polityk, Roberto Mangabeira Unger, już niemłody, bo 76-letni uczęszczał najpierw do szkoły jezuickiej, a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Federalnym w Rio de Janeiro. Został przyjęty do Harvard Law School we wrześniu 1969 r. Po uzyskaniu tytułu LLM rozpoczął program doktorancki. W wieku 23 lat Unger zaczął uczyć studentów pierwszego roku m.in. prawoznawstwa. W 1976 roku, w wieku 29 lat, uzyskał SJD i stał się jednym z najmłodszych członków wydziału, którzy otrzymali etat w Harvard Law School.

Młodzi intelektualiści i radykałowie, do których należał Unger, próbowali pogodzić konwencjonalne teorie społeczeństwa i prawa wykładane na uniwersytetach z rzeczywistością protestów społecznych i rewolucji lat 60. i 70. XX wieku. Rozczarowani marksizmem zwrócili się do myślicieli takich jak Levi-Strauss, Gramsci, Habermas i Foucault, próbując umiejscowić rozumienie prawa i społeczeństwa jako łagodnej nauki o polityce technokratycznej w szerszym systemie przekonań, które legitymizowały panujący porządek społeczny.

Jakoś to wszystko takie mądre, że aż niemądre, ale brak podstawowej i konkretnej informacji czym się rozczarowali. Może sęk tkwi w tym twierdzeniu: „łagodnej nauki”.

Praca Ungera wychodzi z założenia, że ​​u podstaw działalności indywidualnej lub społecznej nie leżą żadne naturalne ani konieczne ustalenia społeczne, polityczne lub ekonomiczne. Prawa własności, demokracja liberalna, praca najemna – dla Ungera są to wszystko artefakty historyczne, które nie mają żadnego związku z celami wolnej i dostatniej działalności ludzkiej. Zdaniem Ungera rynek, państwo i organizacja społeczna człowieka nie powinny być osadzone w z góry ustalonych rozwiązaniach instytucjonalnych, ale należy je pozostawić otwarte na eksperymenty i rewizję w zależności od tego, co sprawdza się w przypadku projektu wzmocnienia pozycji jednostki i zbiorowości. Jego zdaniem umożliwi to wyzwolenie człowieka.

Wyzwolenie człowieka czyli emancypacja oznacza ogólnie uwolnienie osoby od wcześniejszego ograniczenia lub niepełnosprawności prawnej. Szerzej, używa się go również w przypadku wysiłków mających na celu zapewnienie praw gospodarczych i społecznych, praw politycznych lub równości, często dla konkretnie pozbawionej praw wyborczych grupy.

Między innymi Karol Marks omówił emancypację polityczną w swoim eseju „W kwestii żydowskiej” z 1844 r. Poglądy Marksa oznaczały równy status poszczególnych obywateli w stosunku do państwa, równość wobec praw, niezależnie od religii, majątku czy innych prywatnych cech poszczególnych ludzi.

Okazuje się, że te wszystkie nowe „wynalazki” są stare jak sam Pan Unger.

Teraz fragment myśli, który mógł przeczytać niejaki D.T., albo ktoś mu na to zwrócił uwagę:

Według Ungera społeczeństwo nie powstaje poprzez kompromis czy przesiewanie najlepszych opcji, ale raczej poprzez konflikt i walkę o kontrolę nad zasobami politycznymi i materialnymi. Zwycięzcy tej walki ustalają warunki interakcji społecznych i transakcji, które następnie są instytucjonalizowane poprzez prawo.

Zmiany zachodzą fragmentarycznie poprzez walkę i wizję, a nie nagle w wyniku rewolucyjnego przewrotu polegającego na zastąpieniu jednego zestawu ustaleń instytucjonalnych innym. Unger wysuwa teorię, że skumulowane zmiany mogą zmienić konteksty formacyjne, a następnie proponuje szereg takich zmian jako alternatywy instytucjonalne do wdrożenia, co nazywa demokracją wzmocnioną.

Wzmocniona demokracja to wizja Ungera bardziej otwartego i bardziej plastycznego zestawu instytucji społecznych, za pośrednictwem których jednostki i grupy mogą wchodzić w interakcje, proponować zmiany i skutecznie wzmacniać siebie w celu przekształcania struktur społecznych, gospodarczych i politycznych. Strategia Ungera w jej realizacji polega na połączeniu wolności handlu i rządzenia na poziomie lokalnym ze zdolnością partii politycznych na szczeblu rządu centralnego do promowania radykalnych eksperymentów społecznych, które przyniosłyby zdecydowane zmiany w instytucjach społecznych i politycznych.

Demokracja wzmocniona to forma ustaleń socjaldemokratycznych opracowana przez brazylijskiego filozofa i polityka Roberto Mangabeirę Ungera, który po raz pierwszy opublikował swoje teorie w 1987 r. Teoria demokracji umocowanej, stworzona w odpowiedzi na represyjność i sztywność współczesnego społeczeństwa liberalno-demokratycznego, przewiduje bardziej otwarty i bardziej plastyczny zestaw instytucji społecznych, za pośrednictwem których jednostki i grupy mogą wchodzić w interakcje, proponować zmiany i skutecznie wzmacniać siebie w celu przekształcania struktur społecznych, gospodarczych i politycznych. Kluczową strategią jest połączenie wolności handlu i rządzenia na poziomie lokalnym ze zdolnością partii politycznych na szczeblu centralnym do promowania radykalnych eksperymentów społecznych, które przyniosłyby zdecydowane zmiany w instytucjach społecznych i politycznych.

Teoria demokracji wzmocnionej spotkała się z szerokim uznaniem krytyków.

Jak można powyżej przeczytać wszystko oparte jest na „wolności handlu i rządzenia”, „demokracji wzmocnionej” tak jak „my to rozumiemy”, że zacytuję klasyka „fizjologii, a może filozofii stosowanej” niejakiego DT.

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Roberto_Mangabeira_Unger

https://en.wikipedia.org/wiki/Emancipation

https://en.wikipedia.org/wiki/Empowered_democracy

PS

Właśnie poprawiłem zdjęcie naszego "bohatera", bo nie zasłużył na taki duży format. ;)

I jeszcze fragment z życiorysu:

Kulminacją jego działalności politycznej była nominacja na stanowisko Ministra Spraw Strategicznych Brazylii w 2007 r. i ponownie w 2015 r. 
Dwukrotnie ogłaszał wstępne kandydatury na prezydenta Brazylii. Pełnił funkcję Ministra Spraw Strategicznych w drugiej administracji Luiza Inácio Lula da Silva i drugiej administracji Dilmy.
Jego praca jest postrzegana jako oferująca wizję ludzkości i program wzmacniania pozycji jednostek i zmiany instytucji.

Taka mi się nasuwa refleksja czy "nasi" pójdą za tym pomysłem, udoskonalą go w ten sposób, że taki minister Spraw Strategicznych mógłby od razu ustanawiać prezydenta. I to wszystko w imię, oczywiście, demokracji i na życzenie wyborców.

Na koniec link do notki, od której sie wszystko zaczęło:

https://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/czy-papiez-franciszek-reprezentuje-kartel-z-medelin-kolejna-garsc-niepopularnych-refleksji

 

 

---

tagi: demokracja wzmocniona  unger 

	Andrzej-z-Gdanska
	18 stycznia 2024 12:09

24     1377    7 zaloguj sie by polubić