;)

Wszystkie wydaje się proste od prawie 2000 lat, a jednak życie idzie swoją drogą.

No właśnie:

I jak tutaj nie uśmiechnąć się ...

Też wywołało to mój uśmiech, a potem chęć podzielenia się tą "wiadomością" czy poradą, chociaż może nie całkiem wypada się śmiać czytając Pismo Święte. Zakazu jednak nie ma. ;)

Dzieci potrafią być czasami bardziej "serio" niż dorośli i to wywołuje uśmiech tychże dorosłych całkiem uzasadniony. ;)

Trochę się zastanawiałem i ....postanowiłem, że się "wetnę". ;)

Niekiedy próbuje się wyprowadzać etymologię słowa NIEWIASTA, wywodząc je od połączenia NIE WIEDZIEĆ i tłumacząc znaczenie pierwotne ‘ta, która nic nie wie’ (w przeciwieństwie do Boga, który wie wszystko, i mężczyzny, który wie wszystko, co powinien wiedzieć ;)). Takie wywody należy jednak traktować jako żart. Rzeczownik NIEWIASTA, dawniej mający postać NIEWIESTA, w prasłowiańszczyźnie *nevěsta, rzeczywiście pochodzi od czasownika *nevěsti ‘nie wiedzieć, nie znać’, ale to nie oznacza, że NIEWIASTA była tą, która czegoś nie wiedziała. Prasłowiańskie *nevěsta oznaczało pierwotnie ‘ta, o której nikt nie wie; ta, której nikt nie zna’ – mianem tym określano najpierw młodą kobietę, która wkraczała do rodziny: narzeczoną, oblubienicę, pannę młodą, synową, bratową. Była to bowiem osoba spoza rodziny, czyli osoba nieznana – ta, o której jeszcze się nic nie wie lub wie niewiele, ta, którą się dobrze pozna dopiero, gdy stanie się swoja, gdy stanie się członkiem rodziny. Ponieważ było to słowo o bardzo pozytywnych konotacjach (zwykle przychylnie traktujemy młode, ładne kobiety, które będą należeć do naszej rodziny), z czasem rozszerzyło znaczenie, zachowując jednak również to wcześniejsze ‘przyszła synowa; synowa; bratowa’, ale tylko w gwarach.

https://nck.pl/en/projekty-kulturalne/projekty/ojczysty-dodaj-do-ulubionych/ciekawostki-jezykowe/niewiasta

Ok.